Zaman ve İnsan

 "Zaman" kavramını tanımlasak birbirinden farklı ve dikkat çekici cevaplar gelebilir hepimizden. Çünkü zamanın bizde yaptığı çağrışımlar hepimiz için farklıdır. Bu nedenle "zaman" kavramının tanımı kişiden kişiye değişir. Ancak öyle bir şey var ki bu konuda çoğu insan hemfikirdir: Zamanın hızla geçip gitmesi...

Evet, zaman hızla geçip gidiyor. Arkasına bakmıyor. Bizden izin istemiyor. Biz istesek de istemesek de zaman bütün hızıyla geçip gidiyor. Biz ise geçip giden zamanın arkasından çaresizce bakıyoruz. Tüm özlemlerimizle, tüm pişmanlıklarımızla bakıp duruyoruz. Şaşırıyoruz nasıl geçtiğini anlayamadığımız için. Geçmişteki fotoğraflarımıza baktığımızda zamanın izini yüzümüzde görüp ne kadar değiştiğimizi fark ediyor ve yine şaşırıyoruz.

Oysa zaman tüm garipliğiyle karşımızda duruyor. Zamanın içindeyiz, yaşıyoruz, görüyoruz ve hissediyoruz. Zamanı durduramayız ama zamanı iyi değerlendirebiliriz. Bize düşen ise hemen şimdi bunun yollarını düşünüp bulmak ve uygulamak. 

Anlamak Güç...

 Anlamak güç... Durup düşünmeye vaktimiz yok. Fevriyiz. Araştırmıyoruz. Okumuyoruz. Her konuya hâkimiz. Verilecek akla ihtiyacımız yok. Çünkü biz aklın, zekânın ta kendisiyiz. Her konuya yapacak bir yorumumuz var. Bilsek de bilmesek de yorum yapıyoruz. "Bilmiyorum" deyip bir kenara çekilmek bizim için zayıflık göstergesi. Aynı zamanda kibar olmak, nezaket göstermek de bir zayıflık göstergesi. Aynı zamanda bir eziklik... Enerjimizi okumaya, öğrenmeye, beceri geliştirmeye değil de başkalarının kusurlarını aramaya harcayıp o kişilerin ayaklarını kaydırmaya çalışıyoruz. Ayağı kayan kişinin ayağının kayması bize faydası olmasa da nedense zevk veriyor, anlamak güç gerçekten. 

Söz konusu insansa çoğu şeyi anlamak gerçekten güç...