NOT 1: Cuma Günü
Cuma günü güzel bir gündür. Hem mübarek bir gündür hem de hafta sonundan önceki gündür. Hafta sonundan önceki gün olması dolayısıyla çoğu insanın neşesi yerine gelir bu günde. Hele mesai saatinin bitimine doğru doruk noktasına ulaşır bu neşe. İşte bu saatlerde asık suratlar bir anda gül bahçesine dönüverir. Hafta sonunda neler yapılacağının planı bile yapılmıştır bazı insanlarca. Ben seviyorum cuma günlerini. Hem kutsal bir gün hem de hafta sonunun habercisi bir gün.
NOT 2: Yazmak Üzerine
İnsanı diğer canlılardan ayıran en temel özellik düşünebilme yetisinin olmasıdır. İnsan düşündüklerini çeşitli yollarla dışa vurur. Bu yollar konuşma, yazma, jest ve mimiklerdir. Yazma ise duygularımızı, düşüncelerimizi dışa vurmanın en güzel yollarından birisidir. Yazma eylemi bir terapi gibidir bence. Psikolojik açıdan kendimi iyi hissetmediğim zamanlarda hep yazı yazmaya çalışırım. İlhamın gelmesini beklemem. Daha doğrusu ilhamın gelmesini bekleyerek zaman kaybetmem. Masamın başına geçtiğimde bir şeyler karalamaya, yazmaya başlarım. Başladıktan sonra da ilham zaten gelir, ardı ardına düşüncelerimi sıralamaya başlarım. Yani işin en önemlisi yazmaya başlamak. Başladıktan sonra gerisi geliyor zaten.
Bakın dostlar, şu an yazıyorum ve rahatlıyorum. Kendimi çok iyi hissediyorum. İyi hissettikçe de yazı yazma isteğim artıyor. Galiba bir döngü halini alıyor bu durum; ama kısır döngü değil bence verimli bir döngü. Yazma ve üretme döngüsü...